شايد فراموشت شدم

شايد دلت تنگه برام

شايد بيداري مثل من بفكر اون خاطره هام

شايد تو هم شب كه ميشه

ميري به سمت جاده ها

بگو تو هم خسته شدي مثل من ازفاصله ها

با هر قدم بر داشتنت

فاصله بينمون نشست

لحظه اي كه بستي در رو شنيدي قلبم شكست

يادت بياد كه من كيم

همون كه ميميره برات

هموني كه دل نداره برگي بيفته سر رات

نمي تونم دورت كنم

لحظه اي از تو روياهام

تو مثل خالكوبي شدي و تك تك خاطره هام

اي كي داري تو دور ميشي

از من كه ميميريم برات

از مني كه دل ندارم برگي بيفته سر رات

بگو من از كي بگيرم

حتي يه بار سراغتو

دارم حسودي ميكنم به ايينه اتاق تو

كاش جاي اون ايينه بودم

هر روز تو رو مي ديدمت

كاشكي هنوز داشتمت و هر لحظه مي بوسيدمت

خيال مي كنم كه هستي

و با تمام احساس مي بوسمت

من نبض عشق از طنين صدايت مي گيرم

قدم بر چشمانم بگذار

و دعوتم را به مهماني چكاوك و ياس بپذير

بگذارعطر تنت ازعشق لبريزم كند گيسوانت را شانه خواهم زد

من احساسم را ازپيچكي مي گيرم

كه از ديوار دلم بالا رفته و لب پنجره تو جوانه زده

بگشاي پنجره را

تا پيچك تنهاييم از عطر تو لبريز گردد

سفره ای از سکوت می چینم

خسته از انتظار و دوریها

سالهایی که اتشم زده اند وسط چهار شنبه سوری ها

بچه بودم و غیر عیدی و عشق

بچه ها از جهان چه خواسته اند؟

در گوشم فرشته ها گفتند لای قران پول گذاشته اند

ماه من بود و عشق دیوانه

تا که یکدفعه افتاب امد

ماهی قرمزی که قلبم بود مرد و ارام روی اب امد

سبزه ها را گره زدم اما

با کدام ارزو کدام دلیل

مثل من ذره ذره می میرند همه سالها بدون تحویل

اگه بتو نمی رسم این دیگه قسمت منه

نخواستم اینجوری بشه

این از بخت بد منه

قد یه دنیا غم دارم اگه نبینمت یه روز

چطور دلت اومد بری عاشق چشماتم هنوز

فکر نمی کردم که یه روز

اینجوری تحقیر بشم

بجرم دوست داشتن تو اینجوری تنبیه بشم

قد یه دنیا  غم دارم اگه نبینمت یه روز

چطور دلت اومد بری عاشق چشماتم هنوز

دار و ندارمو میدم

ولی چشماتو نبند

دار و ندار من تویی به گریه های من نخند

از همه دنیا من فقط دلخوش تو بودم ولی

دلخوشیه تو نبودم

دوستم نداشتی یه کمی

من همون تکه سنگم لب اون

ساحل غربت

با یه دل پر از جنون و با یه دل پر از محبت

من همون تعریف باختم

یا شاید خود شکستم

من همش تحت هجوم موجهای زشت و پستم

مرهمم طعنه افتاب

همدمم غروب سرده

اسمونم واسه من بدیهاش و جمع کرده

امیدم توی این تلاطم اون نسیم دور دسته

یا همون باد بهاری

واسه دلهای خسته

من چه تنهام تو چه خسته عاشقیم ما دلشکسته

من چه بی حس تو چه پردرد

زندگی سخت عاشقی سرد

من چه منفور تو چه بی تاب غرق گشتیم قعر مرداب

من چه ناحق تو چه صادق

دل بیزار دل عاشق

من چه بد ذات تو چه ساده چشم دلخون تو شاده

من چه بی صبر تو چه صابر

اخرش شد پل عابر

من چه بی رحم تو چه دل پاک هر دو زانو زده بر

خاک

من چه تاریک تو چه روشن شدی عاشق

عاشق من

من زدنیا دل بریده تو دلت هیچی ندیده

من چه سنگم تو چه نرمی

مثل خورشید تو چه گرمی

من چو لیلی تو چو مجنون من چه بی جون تو دلت خون

من سیاهم تو سفیدی

من خود یاس تو امیدی

من خود شب تو خود ماه عکسمون افتاده تو چاه